Uit de kast!
We waren te nieuwsgierig, te onzeker en te ongeduldig! Een dikke week nadat we de zwerm in de kast hadden gegoten, wilden we een kijkje nemen. Is het goed gegaan? Is de koningin onbeschadigd meegekomen? Zijn ze aan het bouwen? Hebben ze genoeg te eten? Zijn er ramen genoeg? Is er broed? We hoorden het aan het harde geluid van het zoemen, het opvliegen van de bijen. De hele sfeer rondom de kast voelde duidelijk aan als: niet welkom. Uit de kast! Toch hebben we het geprobeerd. De deksel was nog maar net van de kast, het raam voorzichtig losgewrikt of Angelique had al een gerichte aanval en bijensteek op een toch al pijnlijke duim opgelopen. Precies weer daar! Deksel weer terug en kast dicht. Ons eerste gevoel klopte. We wilden te graag, maar niet voor de bijen. Eigenlijk alleen voor onszelf. Om onszelf gerust te stellen. Aan het weer lag het niet. Aan het vlieggedrag ook niet. Buiten de kast was er niets aan de hand. Onze kinderen hingen spelend bijna voor het vlieggat. Alles was best. Maar erin, dat kon even niet! Dat stemt tot nadenken en zoeken naar een verklaring. De zwerm was nog veel te druk met settelen. Mogelijk hebben wij een zogenaamde 'nazwerm' met misschien wel meerdere jonge onbevruchte koninginnen. Dan is er nog een hoop te doen. Eerst moet worden uitgevochten wie koningin wordt. Een gevecht op leven en dood tussen de dames. En dan moet nog binnen drie weken bij mooi zonnig weer de bruidsvlucht plaatsvinden. Voor de bruidsvlucht maakt de jonge koningin oriënteringsvluchten. Belangrijk is dat in deze tijd niets aan de stand en omgeving wordt veranderd. Een précaire situatie. Afblijven dus! Oftewel luidt hier de boodschap: Imkers blijf uit de kast! Ze gaat meerdere malen op bruidsvlucht die zo'n 15 minuten duren. Niet zonder risico. Zou de familie ekster die rond de tuin cirkelt niet onze mooie jonge koningin uit de lucht vangen en willen opeten? Is er wel genoeg zon; het lijkt deze zomer alleen maar te regenen. Hoe het ook zij: ze vliegt zo hoog mogelijk naar de zon en paart in de lucht met ongeveer 21 verschillende darren, de grote, dikke mannenbijen. Die mannenbijen komen overal vandaan. Ook uit andere volkeren. Onze darren zie je ook uitvliegen en op 'vrijersvleugels' gaan: lustig op zoek naar een schone koningin. Maar hun lust wordt ook hun onmiddellijke dood: soms 'exploderen' de darren zelfs na de koppeling van de geslachtsorganen met een soms hoorbare knal in de lucht. De koningin ontvangt zoveel sperma dat ze vier tot vijf jaar bevruchte eieren kan leggen. En daar is ze heel druk mee: jaarlijks legt zij circa 200.000 eieren!
Een week later werden we toch 'even' toegelaten in de kast. Prachtig gebouwde eivormige raten! En zo vol met honing. Dracht is er genoeg met de bloeiende linden. Een klein beetje was al verzegeld: de zwerm is een dochtervolk geworden. Broed of eitjes hebben we nog niet kunnen zien. We hebben twee lege natuurbouwramen aan de buitenkant bijgezet. Ze staan nu op zeven natuurbouwramen. Geduld moeten we opbrengen en rust geven aan het volk en haar jonge onervaren koningin. Met onze haast doen we de bijen geen goed. Maar dat is voortschrijdend inzicht. Pas als we eitjes zien is er een nieuwe imme geboren. Als dat maar goed gaat.